Hepimizin anılarında yer edinmiştir diye düşünüyorum karın yağması, lapa lapa yağar ve ardından bembeyaza bürünür heryer. Küçüklüğümden beri en sevdiğim şey " İlk Karın Yağması"dır.
Küçükken en yakın arkadaşım Firuzan ve ben ilk kar yağmaya başladığı zaman saat kaç olursa olsun hemen birbirimize koşar ve heyecanla karın yağmasını izlerken sanki kar gökyüzünden yere ulaşana kadar hafifçe bir melodi fısıldarcasına huzur verici bir ruh haline bürünürdük.
Büyüleyici şekilde yağar,yağar ve etraf bembeyaza bürünür sonra o bembeyaz manzaranın içinden gülücükler, kahkalar,çığlıklar duymaya başlarsınız.Küçüğünden büyüğüne herkes dışarı çıkar ve karların içinde büyük keyifli bir savaş başlar, yanaklarımız al al olup baştan aşağı buz tutsakta biraz daha oynak isteriz.
Birde kardan adamları unutmayalım , birbirleri ile yaraşırcasına her sokakta mutlaka kocaman bir kardan adam görürüz.
Eğlencenin dibine vurmuş şekilde yüzümüzde kocaman bir gülümsemeyle evlerimize çekilirdik, sıcacık pijamalarımızı ve çetiklerimizi giyer, sobanın yanına olduğunca çok yaklaşırdım ve kendimi ona sarılmamak için zor tutardım küçükken. Tabi eve gelince kış zamanı ayrı bir keyif yaşanırdı bizde.
Çay sobanın üstünde yanında ona eşlik eden kestanelerle beraber.Bizde bir gözümüzle televizyon izlerken diğeriyle sobanın üzerindeki kestaneleri izler ve pişmiş mi diye her seferinde bir tanesini yerdik yaklaşık iki dakikada bir ablamla beraber. :) Vakti geldiğinde çaylar içilir, kestaneler yenir. Kış meyvelerinin de tadına bakardık. Bazı akşamlarda ise sıcasık salep içerdik bol tarçınlı. O zamanlar benim için çok kıymetliymiş şimdi düşününce. Ne kadar sıcak,samimi ve sevgi dolu. Ahh o günleri özledim.^^
Gülçin ^^
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder